Rasûlullah (sav) efendimiz buyurdular:

“Allah’a teslimiyet gösteren hiçbir kul yoktur ki bedenine herhangi bir belâ isâbet etsin de Yüce Allah amellerini kontrol etmekte olan iki meleğe şöyle demesin: “Bu kuluma Bana tam olarak bağlı bulunduğu sırada yazdığınız mükâfat ve sevapları beher gün ve gece yine yazın.” (et-Terğib, V, 250)

Abdullah b. Mes’ûd (ra)’dan rivâyet edildiğine göre o şöyle demiştir:

“Allah’ın elçisiyle oturuyorduk, Rasûlullah (sav) gökyüzüne baktı ve tebessüm etti. Ey Allah’ın Rasûlü! Size ne keşf olundu ki tebessüm ettiniz? diye sordum. Buyurdu ki tebessüm ettiğim şey şudur: “Hastalıktan inleyip sızlayan mü’min bir kul, bu hastalıktan dolayı kendisine ihsan edilen nimetleri ve Hakk’a ne kadar yakın olduğunu bilseydi, bütün ömrü boyunca bu hastalıktan kurtulmak istemezdi. Gökyüzüne baktığımda iki melek yeryüzüne inmekteydiler. İbâdete düşkün olan bir kula ulaşmak istediler de onu mihrapta ibadet ederken bulamadılar. Bu kulun hastalıktan dolayı ibâdet edemediğini gördüler. Melekler, Allah’ın huzuruna dönerek: “Allah’ım! Falanca kulun gece gündüz yaptığı bütün ibadet ve tâatin sevabını yazdık. Fakat şu an bir hastalığın pençesinde, onun hiçbir amel ve ibadetini yazamıyoruz” dediler. Allah şöyle ferman buyurdu: “Kulumun sağlıklı iken gece gündüz yapmakta olduğu amelin sevabını ondan hiçbir şey eksiltmeksizin tekrar yazınız. Hasta iken yapamadığı amellerden dolayı sevabı eksik olmasın. Sağlıklı iken yapmakta olduğu amellerin sevaplarını hastalandığında vermek de bana âiddir.” (et-Terğib, V, 251, 252)