Bağdat halifelerinden birisi Behlül’e dedi ki: “Her gün gel senin için ayrılan rızkını buradan al da gönlün buna bağlı kalmasın.” Behlül şöyle cevap verdi: “Birkaç ayıp olmasaydı böyle yapardım. Birincisi sen benim neye ihtiyacım olduğunu bilmezsin. İkincisi onun bana ne zaman lazım olduğunu da bilmezsin. Üçüncüsü bana kaç tane lazım olduğuna dâir de bilgin yoktur. Hak Teâlâ benim rızkımın kefilidir. O bütün bunları bilir ve mükemmel hikmeti sebebiyle rızkı bana ulaştırır. Öte yandan eğer sen bana kızacak olsan verdiğini benden geri alırsın. Hak Teâlâ günahımdan dolayı rızkımı benden geri almıyor.”

Hâtim-i Esam eşine: “Ben yola çıkacağım, sana ne kadar erzak bırakayım?” diye sormuş. “Senin yola çıktığından itibaren ne kadar yaşayacağımı bildiğin miktarda azık bırak,” demiş. Hâtim: “Ne kadar yaşayacağımızı bilmiyoruz ki,” demiş. Bunun üzerine eşi: “Öyleyse hepsini bunları bilene bırak,” cevabını vermiş. Hâtim sefere çıktıktan sonra yola çıkıp kendisini nafakasız bıraktığından dolayı üzüldüklerini bildirmek ve kendisini teselli etmek üzere kadınlar geldiklerinde, üzülmenize gerek yok, çünkü Hâtim rızık veren değil, Allah’ın verdiği rızkı yiyendir” dedi. (İsmail Hakkı Bursevî, Rûhu’l Beyân 21. Cilt, Erkam Yay.)