İbni Abbas (Radıyallahu Anhuma)’nın şöyle anlattığı rivayet edilmiştir:
Bir kere biz Rasulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in yanında bulunuyorken, Kubeysa isimli bir pir-i fani çıka geldi.
Rasulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ona:
Senin yaşın ilerlemiş ve kemiklerin incelmişken seni (zahmete katlanarak) getiren sebep ne oldu?” diye sordu.
O da: Ey Allah’ın Rasulü! Yaşım ilerledi, kemiklerim inceldi, kuvvetim zayıfladı ve ecelim çok yaklaştı. diye cevap verince, Rasulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
Bu sözlerini bana tekrar et! buyurdu.
O pir-i fani zat bu sözlerini tekrar edince Rasulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
Senin etrafında bulunan ne kadar ağaç, taş ve kerpiç varsa, mutlaka senin bu sözlerine acıyarak ağladılar (ve senin için istiğfar ettiler).
O halde hacetini arzet, muhakkak senin hakkın(a riayet) vacib oldu, buyurdu.
Bunun üzerine o: Ya Rasulallah! Bana bir takım şeyler öğret ki, Allah-u Te’ala, bana onlarla dünyada da, ahirette de fayda versin. Fakat öğreteceklerini çok uzun tutma, çünkü ben unutkan bir ihtiyarım, dedi.

Rasulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
Sana dünyan için öğreteceğime gelince:
Sabah namazını kıldığında (3 kere) de ki: ”Subhânallâhil azîmi ve bihamdihî ve lâ havle ve lâ quvvete illâ billâh.”
(O büyük Allah’ı tesbih eder ve O’nu hamdederim. Allah’ın yardımı olmadan hiçbir güç ve kuvvet yoktur.)
Cüzzam, delilik, körlük ve felçten (ibaret olan) dört beladan korunasın.

Ahiretin için faydalı olana gelince: ” Allâhümme innî es-elüke mimmâ indeke ve efid aleyye min fadlike venşur aleyye min rahmetike ve enzil aleyye min berakâtik.”
(Ey Allah’ım! Şüphesiz ben, Senin yanındaki (derece)lerden istiyorum, fazl-u kereminden bana (hayırlar) akıt, rahmetinden üzerime saç ve bereketlerinden üzerime indir.)

Rasulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in dayılarından olan o zat, dört parmağını bükerek bu dört cümlelik duayı okuyunca, Ebu Bekir es-Sıddık ve Ömer (Radıyallahu Anhuma):
Ya Rasülallah! Senin bu dayın (bu dört şeyi okurken) dört parmağını ne kadar kuvvetli sıktı?” dediler.
O zaman Rasulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
Nefsim kabza-i kudretinde (kudret elinde) olan Allah’a yemin ederim ki, eğer o,
bu duaları hiç terketmeden, kıyamet gününe bunlarla gelebilirse, elbette cennetin dört kapısı kendisine açılacaktır ve o dilediğinden girecektir, buyurdu.

(eski kayitlardan yola çikilmistir)