Şah-ı Nakşibend ( k.s.a) hazretlerinin dostlarından biri onlara hediye olarak poğaça getirmişti. Yanında bulunanlara şöyle dedi: “Bize bu poğaçadan yemek uygun düşmez. Çünkü bu poğaçanın hamuru öfke ile yoğuruldu ve öfke ile pişirildi.” İstemeyerek hizmet edilen bir sofradan da yemek yemezler idi. Sohbet sırasında sık sık tekrar ettikleri hususlardan birisi de şu yoldaki ihtarları idi:

“Herhangi bir yiyecek veya içecek istemeyerek, gaflet üzere iken veya öfke ile ortaya getirilse, o yiyecek mekruh olur. Onda hayır ve bereketten eser kalmaz. Çünkü öyle bir yiyecek ve içeceğe nefis ve şeytan müdahale eder.
Öyle bir gıdayı alan kimsede muhakkak surette bir hastalık ve bir sıkıntı meydana gelir. Bunun içindir ki, bütün salih ameler ve yararlı hizmetler huzurla pişirilen, dikkat edilerek yenilen ve içilen gıdaların eseridir. Zamanımızın insanlarının salih amel işlemeye muvaffak olamayışlarının ne nedeni, yiyecek ve içeceklerini kazanmada, pişirmede, kotarılmada dikkatsizlikten başka bir şey değildir. Her şeyde, bilhassa kılınan namazlarda huzur duymanın ve ilahi zevke ermanin yolu helal olarak kazanılan, isteyerek pişirilip kotarılan yemekten geçmektedir. Her şeyde başarılı olmanın sırrı, her zaman ve her yerde yüce Allah ile beraberliğin bilincinde yatmaktadır “