Mü’min uğradığı belaya şükreden kişidir. O, beladan çok afiyete yakındır. O, şükredici olduğu için arttırılmış bir makamdadır. Azze ve Celle şöyle buyurduğu: “Eğer şükrederseniz, elbette size (nimetimi) arttıracağım. (İbrahim, 7).
Senin imanın ahirette her isyankârın akıbeti olan ateşin alevini söndürken dünyadaki bela ateşini nasıl söndürmesin! Ancak velayet için seçilmiş meczubinden olan kul bunun dışındadır. Çünkü hevasının pisliğinden ve ona tabi olmaya meyletmekten, nefsin şehvet ve hazlarına yönelmekten, mahlukatla mutmain olmaktan, ona yakın olarak razı olmaktan, onda sükun bulup onunla sebat etmekten ve onlarla ferahlamaktan arınmak için ona bela gereklidir. Bütün bunları eritinceye kadar bela ile imtihan olunur. Böylelikle kalp bunların tamamının ihracı ile temizlenir. Geriye Rabb Azze ve Celle‘nin tevhidi, marifeti ve türlü sırlar, ilimler ve yakınlık nurlarından ibaret olan gayb vâridâtı kalır. Çünkü o (kalp) ikinin sağamayacağı bir evdir. Azze ve Celle buyurdu:
“Allah bir adamın içinde iki kalp yaratmadı.” (Ahzab, 4)
Ve Teala yine buyurdu:
“Padişahlar bir memlekete girdiler mi, orayı perişan ederler ve oranın izzetli kişilerini zelil kılarlar.” (Neml, 34)

~Hayır ve Şerrin İki Meyve Olması’na Dair, Fütuhu’l Gayb~