“Kişi, bir âlimin huzurunda oturup söylediklerinden hiçbir şey anlamasa bile, kendisine yedi kerâmet ihsân edilir:

-İlim talebeliğinin faziletine erişir.
-Âlimin yanında bulunduğu sürece günahlardan korunur.
-Eğer ilim niyetiyle evinden çıkmışsa üzerine rahmet iner.
-Meclise bereketler indiğinde, o da bundan bir pay alır.
-Dinlediği sürece kendisine ibadet sevabı yazılır.
-Eğer dinleyip anlayamaz ve ilmi kavrayamamaktan dolayı kalbi daralırsa, bu üzüntüsü kendisine rahmete vesile olur. Zira hadîs-i şerîfte şöyle buyrulmuştur:

“Ben, kalpleri benim için kırılmış olanlarla beraberim.”

-Âlimin insanlar nezdindeki yüceliğini, fâsıkın da hakirliğini görerek kalbi katılıktan kurtulur ve mizacı ilme meyleder.
İşte bu sebeple Allah Resûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem), âlimlerle beraber olmayı emretmiştir.

-Semerkandî, Tuhfetü’l-Fudalâ