LÂ YURHAM

Hafif rüzgâr esintisinde titrer kavağın yaprakları
Göçmen kuşlar konacak bir dal bulamaz göçüklerinde
Oysa sıcaktı ayrılmadan önce yuvaları
Her gecesinde rüyalar gördüğüm bir evim vardı
Merhamet yıkılan şehrin enkazları altında kaldı

Uzanır kollar her seferinde sarmak için dünyayı
Ayağı toprağa basan bir tohum çıkarır geriye
Bilse gülümsetmek yetecekti sardunyayı
Arka bahçemde elleri kir tutmayan bir kadın vardı
Merhamet annelerin ayakları altında kaldı

Yan yana durmaz bir kalpte misafir odaları
Yürür insan bir ayağı önde diğeri geride
Bir kapının kolu öbürünün kilidine bağlı
Paylaşmak yoktu, biri kazanınca diğerine kaybetmek vardı
Merhamet bölünen elmanın diğer yarımında kaldı

Sarkar aşağı Beyruha’da hurma dalları
Rüzgâr ne yöne esse dibine düşer yine meyve
Su, aktığında alır ancak gideceği yolları
Mutfağımda bana ait olmayan bir tabak vardı
Merhamet muhtaç olanın ellerinde kaldı

Hedefi şaşmaz hiçbir seferinde kalemin okları
Satırlar kemik de kırar kalp de bir kasabın elinde
Mecnunların kemiksiz dili can pazarı
Bana aşılanan bilgilerin içinde civa vardı
Merhamet kapanan kitabın satırlarında kaldı

Dokunulduğunda filizleniverir yetimin saçları
Ekinler yıkılmadan eller kurur önce
Bu dünya keçinin boynuzlarına takılı
Af yoktu, tahammül yoktu, yalnız menfaat vardı
Merhamet Taif’te bir asmanın sırtında kaldı

En güzel şiiri okumak için kurulur panayır meydanı
Yazarlar teslim eder kimi hasret kimi telaş içinde
Kazanmak için tutturacağın kafiye aynı
Defterimde bütün dizeleri yaşanınca yazılacak bir şiir kaldı
Merhamet defteri sağdan alabilmek için vardı

Hunâs
2019