Nutuk sahibi: Yunus Emre Hazretleri (k.s)
🌹
Mecnûn’a sordular Leylâ nic’oldu
Leylâ gitdi adı dillerde kaldı
Benim gönlüm şimdi bir Leylâ buldu
Yürü Leylâ ki ben Mevlâ’yı buldum
Leylâ Leylâ derken Allah’ı buldum

Şu ben yalvarırken sen nâz ederdin
Semâyı gözetip pervâz ederdin
Cefâyı çok vefâyı az ederdin
Yürü Leylâ ki ben Mevlâ’yı buldum
Leylâ Leylâ derken Allah’ı buldum

Bugün Mevlâ gören Leylâ’ya bakmaz
Ulu a’lâ gören ednâya bakmaz
Aya nazar eden yıldıza bakmaz
Yürü Leylâ ki ben Mevlâ’yı buldum
Leylâ Leylâ derken Allah’ı buldum

Mecnûn arzulayıp Kâbe’ye vardı
Halkaya yapışıp zârılık kıldı
Mecnûn Leylâ derken Mevlâ’yı buldu
Yürü Leylâ ki ben Mevlâ’yı buldum
Leylâ Leylâ derken Allah’ı buldum

Mecnûn’u beslerdi kullar dayalar
Mecnûn’un başında kuşlar yuvalar
Mekânımız oldu dağlar ovalar
Yürü Leylâ ki ben Mevlâ’yı buldum
Leylâ Leylâ derken Allah’ı buldum

Mecnûn oldum dağ başında gezerim
Mevlâ ile oldu benim pazarım
Var Leylâ ki bu sevdâdan bezerim
Yürü Leylâ ki ben Mevla’yı buldum
Leylâ Leylâ derken Allah’ı buldum

Ulu kuşlar yuva yapdı başımda
Ben Mevlâ’yı görür oldum düşümde
Var git Leyla durma benim karşımda
Yürü Leylâ ki ben Mevlâ’yı buldum
Leylâ Leylâ derken Allah’ı buldum

Gel ey YÛNUS bu sırlardan açılma
Hakk’ın lutfun görüp gayre saçılma
İnâyet Hak olan yerden kaçınma
Yürü Leylâ ki ben Mevlâ’yı buldum
Leylâ Leylâ derken Allah’ı buldum