Işk odı düşdi cânuma yakup beni yandurmaga
Yidi deniz suyı yitmez susalıgum kandurmaga
Yidi deniz suyı n’ider susamış ‘âşık cânına
Şeyhüm yüzi gerek bana gördükde baş indürmege
Şeyhüm görem baş indürem el kavşuram karşu turam
Kendümi direm divşürem dost iline göndermege
Dost urdı yürege yare yaram onulmaz ne çâre
Şu gönlüm düşdügi yire elüm irmez döndürmege
Döndürür erün nefesi iricegiz Tanrı hâsı
Siler gönüllerden pâsı yirine nûr toldurmaga
Hem elüm alup kaldurur şâd idübeni güldürür
Gönlüme rahmet toldurur eri Hak’ı bildürmege
Yûnus ko yalan da‘vîyi gel arıta ko sivâyı
Gönlün evüni kız eyle dost gelicek kondurmaga

Yunus Emre